وبلاگ تخصصی روستای مزج
هستید، برای مشاهده نسخه اصلی [اینجا] کلیک کنید.
شرح حال دانشوران روستا
شرح حال دانشوران روستا:
آیت الله حاج شیخ عبدالعلی رجایی
عبدالعلی بن محمد حسن در روستای مزج بدنیا آمد و علوم دینی را در شاهرود فرا گرفت از معروفترین اساتید وی میتوان به میرزا حبیب رشتی و شیخ عبدالله مازندرانی اشاره نمود. در نجف به نوشتن و تحریر بحث های اصول پرداخت و در سال 133۴ به روستای خود برگشت و به ارشاد وآموزش معارف اسلامی مشغول شد. در کتاب تراجم الرجال از قول شیخ محمد نوه عبدالعلی آمده است که شیخ عبدالعلی از آیت الله محمد کاظم آخوند خراسانی اجازه اجتهاد داشته است.از تالیفات نامبرده می توان به رساله منجزات المریض که در سال 1332 تالیف نموده و مجموعه متفرعات که درفقه اصول نوشتهاست نامبرد.
آیت الله شیخ عبدالعلی رجایی در روز شنبه هفتم ربیع الاول سال 1344 هجری.ق در مزج دار فانی را وداع گفت و در قبرستان عمومی روستا دفن شد.
شیخ یوسف رجایی :
شیخ یوسف فرزند عبدالعلی در سال ۱۳۱۴ هـ . ق در مزج بدنیا آمد. بعد از فراگیری مقدمات علوم دینی نزد پدرش و علمای شاهرود به مشهد مقدس رفت و در محضر علمای مشهد دروس فقه و اصول را فراگرفت و سپس به تدریس پرداخت.شیخ در سال ۱۳۳۵ به روستا برگشت و به ارشاد و حل مسایل دینی مردم پرداخت. شیخ یوسف از شیخ عباس قمی اجازه حدیث داشت و تالیفاتی از او بر جای مانده از جمله :
۱- ایقاظ السنه ۲- فهرس اعمال السنه و ....
وی در سال ۱۳۶۹ در روستا دار فانی را وداع گفت و در کنار پدر بزرگوارش به خاک سپرده شد.
شیخ عبدالحسین شفیعی:
حاج شیخ عبدالحسین شفیعی در سال ۱۲۶۳ هـ . ش در روستای مزج در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود. پس از آشنایی با مقدمات و سطوح، مطول را همراه حاج میرزا مسیح شاهچراغی، حاج یوسف رجایی، حاج شیخ محمد عمادی در محضر آیت الله حاج شیخ عبدالعلی رجایی خواند.
شیخ عبدالحسین برای ادامه تحصیل به مشهد رفت و در مدرسه فاضل خان که متصدی آن در آن زمان ملا بابا مغزی بود مستقر شد و از شاگردان حاج سید عباس شاهرودی شد و با حاج میرزا احمد مدرس یزدی و مدتی نیز با آیت الله سید محمود شاهرودی هم دوره و هم درس بود.
وی پس از اتمام تحصیلات به روستا برگشت و به ارشاد و موعظه اهالی روستا مشغول شد . در اواخر عمر به مشهد رفت و چند سالی در محضر آیت الله میلانی شرکت نمود تا سرانجام در سال ۱۳۳۸ هـ .ش به رحمت ایزدی پیوست و در صحنکهنه ( انقلاب ) مقابل آسایشگاه خدام دفن شد.
آیت الله حسین مزجی :
حاج شیخ حسین مزجی دوره سطح را در مشهد و در محضر استادان آن شهر گذراند. سپس برای استفاضه از محضر بزرگان نجف به آن شهر سفر کرد و از محضر بزرگانی چون میرزای شیرازی، آقا سید حسین اصفهانی بهره برد.
مزج و محرم:
ماه محرم ، ماه پیروزی خون بر شمشیر ، ماه ایثار و شهادت ، ماه پایداری و مقاومت است و حماسه عاشورا یکی از ارکان استحکام و اقتدار اسلام می باشد. مسلمانان ایران و جهان در این ماه با برگزاری مراسمهای باشکوه عزاداری و مرثیه سرای یاد و خاطره آن ماه و روز را زنده و جاویدان نگه می دارند. در روستای مزج نیز مانند دیگر مناطق ایران این ایام از قداست و احترام خاصی برخوردار است که به گوشه ای از آن می توان اشاره نمود.
اهالی روستا از چند روز قبل از محرم با قرار دادن چادر بزرگی (پوش)به قطر حدود ۱۵ متر بر روی سقف تکیه روستا یاد خیمه حسینی را زنده نموده و آنرا جهت بر پایی مراسم های عزاداری آماده می نمایند. این تکیه یکی از فضاهای روحانی و منحصر بهفرد در منطقه محسوب می شود.
از اول ماه محرم هر روز و هر شب مراسم سینه زنی ،مداحی و سخنرانی علما در تکیه روستا برقرار است . در روز پنجم ماه محرم مراسم علم بندی بر طبق یک آیین خاص و روحانی برگزار می گردد و پس از برگزاری این مراسم مردم روستا در قالب یک هیات سینه زنی (زنجیر زنی) و با حمل علم های آراسته شده به سمت مزار شهدا و اموات خود حرکت می نمایند..........
مشکلات و کمبودها :
وقتي تجارت بر توليد غلبه مي کند، طبيعي ترين روند نظام زندگي روستايي که مبتني بر توليد است به هم مي ريزد و با رکود روستايي، دغدغه مهاجرت شکل مي گيرد. از طرفي تجمع امکانات و خدمات اجتماعي و رفاهي در مراکز شهري، به اين دغدغه دامن مي زند. وقتي نسبت خدمات آموزشي، رفاهي و فرهنگي شهر در مقايسه با روستا، نامتعادل و ناعادلانه باشد و اين عدم تعادل با رکود توليد روستايي و رونق نسبي تجارت شهري همراه شود، ديگر هيچ انگيزه اي براي بقاي جمعيت روستايي به خصوص نسل جوان و مقابله با ميل نسل تازه روستا براي مهاجرت به شهر، باقي نمي ماند
به زودی
اولآدوستای گل بابت فعال نبودن در این چند سال عذرخواهی میکنم.
دومآ اینکه به زودی در ایام محرم عکس های خوب و خوشگلی از سوگواری و عزاداری های روستا میزارم.
سومآ همون دومی. :) :) :)
انواع لغت ها و نان های روستای مزج
عجـب باد شمـالـی دارد اینـجا نسیمش می وزد در خانه هایش
چهار فصلش دل انگیز است و زیبا خصوصا" آن بهار جان فزایش
· فرهنگ لغت محلی: کلماتی که در گذشته و در حال حاضر در بین مردم رایج بوده بشرح ذیل می باشد:
- دوری= بشقاب
- قبسینی = سینی کوچک
- مجمعه = سینی بزرگ مسی یا روحی
- کله = نوعی آتشدان ، شومینه
- کلیدون = قفل چوبی
- تانه = سیستم بافت پارچه
- چاروق = نوعی کفش
- قدح = کاسه آب
- لغلو = ماهیتابه
- مقراض = قیچی
- چوغول = گنجشک
- کالماس = سوسمار
- تشی = خارپشت بزرگ
- کرو = نوعی وسیله تقسیم آب (در تصویر کج جوی دیده می شود)
- حندق (خندق) = چاله پر از آب
- تلو = خار
- قلیف = قابلمه غذا
- قرمه = گوشت خرد و پخته شده
- کله کوت= نوعی غذا با آرد و قرمه
- ....
· انواع نانهای سنتی:
- نون اویی: متداول ترین نوع نان که روزانه مصرف می شود
- نون واملو (روغنی)
- نون جزده (جزغاله ای)
- نون سیرسکو (سیرسکو نوعی گیاه خودرو است که در فصل بهار رشد و نمو دارد)
- نون پیازی(از پیاز سبز استفاده می شود)
- نون کاک
- فطیر
- نون کماچ
- ساچ (خمیر سرخ شده در روغن)
- قطاب ( خمیری که درون آنرا با ماش پر نموده و در روغن سرخ می نمایند)
- آقندو (خمیری که درون آنرا با اسفناج ،گردو و ...پر نموده و در روغن سرخ می نمایند)